Spiąć dwa brzegi Warty włączając cudowny cypel rozdzielający Jej bieg, tak by nie naruszyć, a zarazem podkreślić pejzaż Miasta, wraz z dominantą Katedry; wydobyć niedoceniany urok tego miejsca - to główny cel naszych starań. Stworzyć mimo sporych odległości klimat kameralności i spokoju, na tej „nici” widokowo-kontemplacyjnej, tak by była ona nie tylko przejściem, ale też miejscem spotkań i rozpoznawania panoramy miasta, Jego historii i niezwykłej atrakcji wijącej wśród łąk nadbrzeżnych Warty

Centralnym elementem kompozycji przestrzennej jest spinający zachodnią i wschodnią część przeprawy plac, koncentrujący i rozdzielający strumienie ruchu pieszego oraz rowerowego, otwierający jednocześnie dostęp do terenów rekreacyjnych na „Cyplu” przy wschodnim brzegu Warty. Dotychczas wyizolowana przestrzeń południowej części Ostrowa Tumskiego staje się centralnym punktem na osi komunikacyjnej pomiędzy Starym Miastem a doskonałymi terenami rekreacji wokół jeziora Maltańskiego

Lekkość, transparentność i harmonia są kluczowymi wytycznymi dla kształtowania formy obiektu. Zawieszone nad lustrem wody dwie naprężone, smukłe wstęgi łączą przeciwległe brzegi rzeki, kadrując jednocześnie widoki na osi północ (Katedra, Ostrów Tumski)-południe (Most św. Rocha, kampus Politechniki Poznańskiej). Obie części mostu charakteryzują się klasyczną oszczędnością środków wyrazu które pomimo swojego modernistycznego rodowodu nie powielają przebrzmiałych wzorców estetycznych sprzed niemal stu lat. Formy te nie starają się eksponować struktury, a jedynie uwypuklać logikę konstrukcji.